Tytuł: "Dziedzictwo. Tom 1"
Autor: Christopher Paolini
Seria "Dziedzictwo"
Część IV
Vardeni
ponownie ruszają do boju! By zwyciężyć muszą "tylko" zająć miasto
Dras-Leonę, pokonać Murtagha no i oczywiście wedrzeć się do stolicy,
Uru'baenu i jakimś cudem obalić złego króla Galbatorixa. Niewiele,
prawda? Niestety prawie całą robotę musi za nich odwalić młody jeździec,
Eragon, który jeszcze tak niedawno był zwykłym wieśniakiem.
Czy chłopak podoła zadaniu, mimo, że nie dysponuje tak potężną mocą, jak wróg? Czy poradzi sobie z nowym stanowiskiem, które przyszło mu pełnić ? Czy dzięki Jeźdźcowi w Alagaësii w końcu zapanuje pokój?
Pytanie tylko, jak on ma tego wszystkiego dokonać?!
...A może jednak jest na to jakiś sposób?
IV część "Dziedzictwa" zaczęła się ciekawie i na szczęście pozostało tak przez większą część powieści. Fabuła fajnie rozwinięta (choć w niektórych momentach nie do końca dopracowana), świetne zwroty akcji, w szczególności ostatni, który niestety niekorzystnie wpłynął na sytuację Vardenów ;D.
Bohaterowie... Eragon ciągle się zmienia. To trochę nieludzkie i nielogiczne. Choć drugiej strony zaczyna mi się to podobać, bo Jeźdźiec zmierza w dobrym kierunku. Lubię go i koniec kropka. Niestety sytuacja ta nie powtarza się w przypadku jego kuzyna Rorana. Ten bohater nie przypadł mi na początku do gustu, był dla mnie taki...neutralny. Teraz jednak uważam go za, w pewnym sensie, barbarzyńcę. Mężczyzna pozbawia życia innych ludzi, sam sie nad nimi znęca, a nie pamięta strachu, który mu towarzyszył jeszcze nie tak dawno, gdy musiał uciekać z rodzinnej wioski. Możliwe, że robi to nieświadomie, lub po prostu chce się w ten sposób zemścić. Jeszcze jedną postacią książkową, która powoli wysuwa się na czołowy plan, jest zielarka Angela. Kobieta nie młoda, a mimo wszystko niezwykle sprawna. Posiada ogromną moc i potężną wiedzę, którą mimo wszystko się nie chwali. Jest dla mnie pewnego rodzaju zagadką.
W tej części "Dziedzictwa" Paolini niewiele wspominał o urokach przyrodniczych Alagaësii.
Widocznie autor wolał popracować nad budowaniem akcji, napięcia. Przyznaję, że mu to wyszło na dobre. Jeśli chodzi o zakończenie - rewelacja!
Podsumowując całość: polecam serdecznie wszystkim, którzy zaczęli podróż z "Dziedzictwem" Christophera Paoliniego. Cała seria jest w sam raz dla czytelników, którzy lubią książki pisane łatwym, płynnym językiem :).
Czy chłopak podoła zadaniu, mimo, że nie dysponuje tak potężną mocą, jak wróg? Czy poradzi sobie z nowym stanowiskiem, które przyszło mu pełnić ? Czy dzięki Jeźdźcowi w Alagaësii w końcu zapanuje pokój?
Pytanie tylko, jak on ma tego wszystkiego dokonać?!
...A może jednak jest na to jakiś sposób?
IV część "Dziedzictwa" zaczęła się ciekawie i na szczęście pozostało tak przez większą część powieści. Fabuła fajnie rozwinięta (choć w niektórych momentach nie do końca dopracowana), świetne zwroty akcji, w szczególności ostatni, który niestety niekorzystnie wpłynął na sytuację Vardenów ;D.
Bohaterowie... Eragon ciągle się zmienia. To trochę nieludzkie i nielogiczne. Choć drugiej strony zaczyna mi się to podobać, bo Jeźdźiec zmierza w dobrym kierunku. Lubię go i koniec kropka. Niestety sytuacja ta nie powtarza się w przypadku jego kuzyna Rorana. Ten bohater nie przypadł mi na początku do gustu, był dla mnie taki...neutralny. Teraz jednak uważam go za, w pewnym sensie, barbarzyńcę. Mężczyzna pozbawia życia innych ludzi, sam sie nad nimi znęca, a nie pamięta strachu, który mu towarzyszył jeszcze nie tak dawno, gdy musiał uciekać z rodzinnej wioski. Możliwe, że robi to nieświadomie, lub po prostu chce się w ten sposób zemścić. Jeszcze jedną postacią książkową, która powoli wysuwa się na czołowy plan, jest zielarka Angela. Kobieta nie młoda, a mimo wszystko niezwykle sprawna. Posiada ogromną moc i potężną wiedzę, którą mimo wszystko się nie chwali. Jest dla mnie pewnego rodzaju zagadką.
W tej części "Dziedzictwa" Paolini niewiele wspominał o urokach przyrodniczych Alagaësii.
Widocznie autor wolał popracować nad budowaniem akcji, napięcia. Przyznaję, że mu to wyszło na dobre. Jeśli chodzi o zakończenie - rewelacja!
Podsumowując całość: polecam serdecznie wszystkim, którzy zaczęli podróż z "Dziedzictwem" Christophera Paoliniego. Cała seria jest w sam raz dla czytelników, którzy lubią książki pisane łatwym, płynnym językiem :).
Ocena 7/10
Cytaty z książki:
"Płaczący człowiek jest w środku załamany. Nawet oczami nie widziałby dość jasno, by na cokolwiek mu się zdały."
"Słońce zawsze przemierza ścieżkę od horyzontu po horyzont, księżyc podąża w jego ślady, dni płyną, i tak też toczy się nasze życie."
Do napisania.
Ashera
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
~~~~~~~~~~~~~~~~ Gratuluję dobrnięcia do końca! ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Zostaw po sobie ślad; opinię, refleksję, która nie będzie składać się jedynie ze zwrotów typu: "Ciekawe, przeczytam/obejrzę", "Nie moje gusta" itp. Będę bardzo wdzięczna. :)