"Harry Potter i Czara Ognia" (recenzja)

Tytuł: Harry Potter i Czara Ognia
Autor: J.K. Rowling
Seria: Harry Potter (tom 4)
Wydawnictwo: Media Rodzina
Tłumaczenie: Polkowski Andrzej
Data wydania: 2000
Ilość stron: 768
Kategoria: fantastyka


Tym razem rok szkolny w Hogwarcie będzie wyglądał nieco inaczej.
Nie odbędą się mistrzostwa szkolne w Quidditchu, a w zamian za nie młodzi
czarodzieje będą mogli być świadkami Turnieju Trójmagicznego. W dodatku do
słynnej szkoły magii przybędą również reprezentanci z dwóch podobnych placówek
nauczających czarodziejstwa. Jak zareagują na to nasi bohaterowie? Jakie czekają
ich przygody? To już tajemnica. ;)

Początki tej książki były dla mnie troszkę ciężkie do strawienia. Owszem,
klimat nadal pozostaje niezmienny, styl pisarki również, ale przez pierwsze
dwieście stron nic szczególnego się nie dzieje (?). Trochę za dużo lania wody,
mało konkretów. Potem akcja znów rusza do przodu, poznajemy uczniów z innych
szkół magii, co dla mnie było niesamowicie ciekawe. Następnie znów
powiewa nudą, aż w końcu czytelnik doczekuje się finału powieści. A czekać jest
na co! Bo ostatnie strony książki wbijają w fotel/łóżko/ziemię...

Bohaterowie stają się coraz starsi, dlatego cechy które na początku nadała im
autorka zaczynają w końcu do nich pasować. W tej części to Hermiona zdobyła
moją sympatię i uznanie. Uparcie i konsekwentnie broniła swoich racji w
związku z zniewoleniem skrzatów domowych. Za jej samotną walkę z
niesprawiedliwością i ogromną wrażliwość - bardzo ją polubiłam. Niestety
nadal bardziej boję się sojuszników Voldemorta niż samego Czarnego Pana.
Może w przyszłych częściach się to zmieni.


Co mi się jeszcze spodobało? - W końcu został wytłumaczony motyw
przenoszenia się do "innego wymiaru" i to w jaki sposób zwykli mugole widzą
świat czarodziei (albo dlaczego go nie widzą). Dzięki wielkie, autorko! Czekałam
na to trzy tomy! W "Czarze Ognia" poruszone zostało również wiele problemów
m.in: jak to współcześni nastolatkowie czytają durne czasopisma, oglądają rzeczy,
które niewiele mają wspólnego z prawdą  i w ten sposób dają innym sobą
manipulować. Kolejna sprawa - jak ważna jest pogodzenie się ze swoją
przeszłością, naturą - samoakceptacja, bez której człowiek nie może
być szczęśliwy. 

Czwarty tom może nie był najlepszy ze wszystkich, ale czytało się go bardzo
szybko i przyjemnie. Zakończenie niesamowite - od razu zachęca do sięgnięcia
po "Zakon Feniksa".

Ocena: 7/10


*przeczytano w ramach wyzwań:
-Rekord
-Czytam fantastykę