"Tehanu"

Jeśli nie czytałeś/łaś poprzednich części z owego cyklu, a masz taki zamiar, nie zagłębiaj się zbytnio w poniższą recenzję. 

"...krzywda przyciąga krzywdę...I nigdy żadnych ludzkich ramion"


Tytuł: "Tehanu"
Autor: Ursula K. Le Guin
Seria: Ziemiomorze tom 4
Wydawnictwo: Phantom Press International
Ilość stron: 191

Na tronie Ziemiomorza nareszcie zasiadł król, a dzięki temu w końcu
miał zapanować: pokój, dostatek i szczęście. Ogólnie rzecz biorąc, wszystko
to się spełniło; bandy piratów powoli zostały rozproszone, zmniejszyła się liczba
kradzieży i morderstw, ale mimo wszystko, gdzieś w niewielkim zakątku tego
potężnego Archipelagu, komuś pozornie małemu stała się wielka krzywda...

A mowa tu o dziewczynce o imieniu Therru, cudem uratowanej z płomieni.
Młoda osóbka została zmaltretowana i wrzucona do ognia przez tajemniczych,
okrutnych ludzi, którzy prawdopodobnie byli jej rodzicami. Jednak dzięki pomocy
dorosłej już Tenar (głównej bohaterki "Grobowców Atuanu") udało jej się przeżyć.
Jaką rolę odegrała w tej historii? To już tajemnica.

Drugą czołową bohaterką jest, zwana na co dzień Panią Gohą,
Tenar. Ostatnio czytałam o niej, jako młodej, silnej, ale również zdezorientowanej
i zagubionej dziewczynie, która poszukiwała swojego miejsca na ziemi.
Teraz wyrosła, jest matką dwojga dorosłych dzieci i wdową zarazem. Opiekuje się
nie tylko domom Ogiona, w którym postanowiła mieszkać, ale również swoją
przybraną córką, a to nie lada wyzwanie. Nie chodzi o to, że Therru sprawia jakieś
problemy, nie. To ludzie brzydzą się jej, unikają jej, uważają, że przynosi
nieszczęścia. Znajdują się i tacy, którzy chcą ją za wszelką cenę zgładzić.

Ged schodzi na drugi plan. Wrócił do dawnego życia po utracie mocy, popadł
w deprechę i nie wie co ze sobą zrobić. I to pierwsza rzecz, która mnie
niemiłosiernie zdenerwowała.

Czytając wcześniejsze części miałam o Krogulcu znacznie inną opinię.
Myślałam, że jest on wzniosły, cierpliwy, ale na pewno nie egoistyczny! - jak się
tu okazało. Owszem, dopiero po długich przemyśleniach w końcu stwierdza, że
nie można się załamywać i trzeba dalej żyć i pomagać, ale jak dla mnie to
już trochę za późno.

Kolejna sprawa - cała akcja...co ja piszę?! Całkowity brak akcji!
Myślałam, że nie doczytam tej części do końca. Zapowiadało się fajnie, a potem...
totalna kicha. Jedyny emocjonujący moment obejmuje ostatnie 10 stron
książki. Wielka szkoda, że tylko na to stać było autorkę.


Za co jednak można pochwalić IV część Ziemiomorza?

W tej, jak i w poprzednich częściach, było sporo opisów przyrody, a świat
wykreowany przez Ursulę K. Le Guin jest naprawdę rewelacyjny i dość
przyjemnie się o nim czyta.

W książce znalazł się jeden z moich ulubionych bohaterów, a mianowicie Arren,
który zasiadł na tronie Ziemiomorza. Rzadko zdarza mi się pokochać jakąś
książkową postać, a właśnie tak jest w tym przypadku. Młodzieniec nic,
a nic się nie "pogorszył", za to wyrósł, dojrzał i nadal pozostał bystrym i
uprzejmym, wrażliwym na ludzkie cierpienie, człowiekiem.

W tej części pojawił się również wątek dotyczący jednej z teorii, mówiącej o tym,
skąd wzięli się ludzie Ziemiomorza. Nie myślcie, że od bogów, albo małp,
bo nie. Tamtejsi mieszkańcy pochodzą od Smoków i mają z nimi wiele
wspólnego. Nie będę zdradzać szczegółów, a nóż widelec, ktoś z was będzie
chciał to przeczytać.


To chyba tyle plusów. Mimo, że książka ma swoje zalety, posiada ukryte
drugie dno i zawiera wiele prawd moralnych (o, i jeszcze to!), nic to nie daje,
bo 180 stron jest całkowitym brakiem akcji, a czytelnik umiera z nudów.


Stwierdzam więc, że jest to najgorsza, jak dotąd, ze wszystkich części cyklu
Zmiemiomorze. Mam nadzieję, że na kolejnej się nie zawiodę.

Ocena 4/10



Cytaty:

"...czyjaś wolność oznacza brak wolności drugiego"

"...życie daje przyjemność i chwałę, kiedy ma się pracę do wykonania i jest się w stanie ją
wykonać"

"Czy zatem mężczyźni różnią się tym od kobiet?
-A czym się nie różnią?
-Nie wiem (...) Wydaje mi się, że wymyślamy większość tych różnic, a później na nie
narzekamy"

"Mężczyzna rozdaje (...) kobieta zabiera"

"Najładniejszy głos na świecie na nic się zda, jeśli umysł nie zna pieśni"

"To nie broń i nie kobieta może stworzyć mężczyznę, ani też magia, ani jakakolwiek moc, nic
poza nim samym"

"Poza zapłatą, nagrodą, wykupem - poza wszystkimi transakcjami i równowagami jest wolność"

"Ale kobiety chyba boją się własnej siły, boją się samych siebie"   

"Cała wielkość człowieka oparta jest na wstydzie, zbudowana z niego"


*wszystkie cytaty pochodzą z recenzowanej książki